Batticaloa en Polonaruwa

Maandag 29 augustus aangekomen in Potuvil (Arumgambay) eerste indruk.. totaal anders dan het zuidwesten (ook de weg hier naar toe) Je ziet hier ook nog de restanten die de Tsunami van 2004 heeft achtergelaten.. De guesthouse waar ik verblijf was ook ongeveer helemaal weggespoeld en is nu weer opgebouwd. Ik slaap in een soort van houten hut haha! Dinsdagochtend is Dhinuk terug naar Colombo gegaan en ben ik gebleven. (7 uur rijden naar Colombo) Mijn plan was om de volgende dag richting Trincomalee te gaan.

Trincomalee is het toch nog niet geworden. Eerst naar Batticaloa geweest en daarna door naar Polonarua. Je merkt echt zo erg het grote verschil met het westen en zuiden. In het oosten waar ik nu ben zijn de restanten van de oorlog met de LTTE nog goed te zien. Het land is droog en om de 200 meter staan er militairen met geweren. Dit is nog steeds om de orde te bewaren, en opstandjes te voorkomen. Ook kom je een aantal checkpoints tegen waar je doorheen moet en af en toe mensen uit gepikt worden. Batticaloa zelf is een stad waar voornamelijk Tamils wonen. 20 km van Batticaloa is een ontzettend mooi strand (its van Pasudukah beach) Behalve een paar vissers is er helemaal niemand. Een super mooi groot wit prive strand. Ik denk zeker dat in de toekomst dit een toeristische trekpleister zal worden. Maar er moet nog een hoop gebeuren in dit gebied. Nog veel puin en afgebrande hotels, en restanten van de Tsunami. Ik heb zelf in een klein guesthousje overnacht. Mensen zjin hier erg vriendelijk maar je kan merken dat ze nog niet veel toeristen zijn gewend. en helemaal niet een lang blond meisje dat alleen rond loopt!! Ik word echt een partij aangestaart hier.. Af en toe wel eens ongemakkelijk maar moet er ook wel weer om lachen. Ze doen verder ook niets alleen maar kijken en naar me glimlachen (Denk dat ze hier ook nog niet echt goed engels kunnen). Dus non-spicy is dan ook gewoon spicy, ook al knikken ze ja! Merk wel dat het wordt gewaardeerd als ik een paar dingen in het tamil zeg, zoals " nandri " wat bedankt betekend!

Volgende dag om 7.00 uur op gestaan (voor de eerste keer zonder muskietonet geslapen, want er was geen haakje) en naar Polonaruwa gegaan. Meteen eigenlijk een prima guesthouse gevonden. Er werkte een witte oude man, met zwart haar en donkere ogen. Hij leek totaal niet op een Sri Lankaan, dus ik vroeg waar hij vandaan kwam. Maar hij zei dat hij Sri Lankaan (Singhalees) was. Ik denk dus een soort van ' michael jackson ziekte '.... Eigenlijk meteen na aankomst een museum gaan bezoeken en een oud paleis. Daarna gaan lunchen in het hotel. In het hotel wrken allemaal jongens die steeds staren haha. Ik voel me echt een soort beroemdheid hier. En ze zeggen steeds: ' yes mem ' als ik iets vraag!! Na de lunch kaartje gekocht om de Tempels te bezichtigen en wat Archeologische resten. Een must see volgens de lonly planet! Maar ik wilde dit per fiets doen, want het terrein is erg groot.. lopend niet te doen en met een tuktuk vond ik niet leuk... Maar natuurlijk werd ik staande gehouden door een tuktuk driver. Een oude man zonder tanden. Maar ik ben bij me nee-standpunt gebleven. Toen hij doorkreeg dat ik echt nit mee ging, hebben we een praatje gemaakt en wilde hij me waarschuwen voor de jongens die bij de tempels rondlopen en de guides! Ook leerde hij me wat woorden zoals: E pas Nandja (iets van Ga weg!) en Es tuti (iets van nee bedankt of sorry). Ik heb toen maar een fiets bij hem gehuurd voor 200 rupees (ongeveer 1,50 euro). Vervolgens naar de tempels gefietst en daar rondgekeken. (ben blij dat ik niet ben gaan lopen want is echt een groot terrein en alles licht ver uit elkaar). Heel stom want ik vergeet soms aan de andere kant van de weg te fietsen.. auto's komen dus recht op me af... Vervolgens kwam ik in een soort ' pauze-plek ', waar ik ongeveer werd aangevallen. Ik moest gaan zitten, fiets aan de kant, cola in me handen.. Het was echt onmogelijk om er onder uit te komen. Dus ging ik maar gewoon zitten, want had toch dorst gekregen van dat fietsen in de zon! Toen ik tegenstribelde vanwege de cola werd er gezegd: No No, No pay, No pay!!! Dus ik dacht okay.. we will see... De jongen die naast me zat zat hele verhalen te vertellen (hij sprak aardig nederlands, engels, frans, duits en italiaans). Ik zat alleen maar een beetje Muhumm.. oke.. muhum.. Want vertrouwde het voor geen cent, dacht zometeen komen de verkoop praatjes. (hij had namelijk een winkeltje waar ze olifantenbeeldjes etc. verkopen). Toen werd ik achterop de brommer geslingerd omdat ik een tempel niet gezien zou hebben die ik echt MOEST zijn! Geloof me.. er was echt geen ontkomen aan.. dus liet ik het maar over me heen komen.. Maar ik was nog steeds achterdochtig.. Dit zal wel weer zo'n typische ' guide-truuk ' zijn. Maar ik werd gewoon weer teruggebracht naar me fiets zonder dat er geld werd gevraagd haha! Overigens voel ik me hier helemaal een beroemdheid.. Ook kinderen en vrouwen lachen en staren naar me en zwaaien, kinderen proberen hallo te zeggen en volgen me, maar echt dicht in de buurt te komen durven ze niet, dus blijft het allemaal op een afstandje. Vervolgens weer terug naar het hotel gegaan. Lekker gegeten en vroeg gaan slapen! Morgen (vrijdag) is het plan om naar Trincomalee te gaan!